Türkiye, Suriyeli gençleri "paralı asker" olarak kullanıyor mu?

Libya'daki savaşı kazanmak için Türkiye neler yapabilir ki ?!

Suriye Humus'taki bir araba tamirhanesinde tamirci olan Muhammed Ebu el-Saar, zindanlarından birinde binlerce diğer protestocu gibi ülkenin iktidar rejimi tarafından gözaltına alındı ve işkence gördü. Serbest bırakıldığı gün intikam almak, şehrini korumak ve yeni bir siyasi özgürlük çağına girmek için bir silah aldı. Nisan 2012, isyanın sadece bir yılıydı - hala olumlu bir sonuç için umut vardı.

Sekiz yıl sonra, Libya'da 1,200 mil uzakta bir başkasının savaşında savaşan bir silah. Libya savaş meydanına baktığında, yakında başka bir Suriyeli ile yüzleşmesi için iyi bir şans var.

Saar, Türkiye tarafından 2011 yılında Muammer el-Kaddafi'ye karşı bir ayaklanma ile başlayan ve uzun süren Libya çatışmasında güç iddia eden taraflardan biri olan Ulusal Anlaşma Hükümeti'nin (GNA) güçleriyle birlikte savaşmak için ödenen Suriye isyancıları arasında yer alıyor. şimdi kazançlı petrol anlaşmaları ve bölgesel etki için bir savaş. GNA, Birleşmiş Milletler tarafından tanınmakta ve siyasi İslam'ı Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan gibi güçlü müttefiklerin desteğiyle yayan ulusötesi bir grup olan Müslüman Kardeşler tarafından desteklenmektedir. Kardeşlerle paylaşılan bağlılık, Türkiye'yi geçici hükümetin yardımına getirdi ve artan askeri desteği, savaşın gelgitini GNA'nın lehine çevirdi.

Ancak Saar, daha geniş mücadelede sadece bir çift eldir. 38 yaşındaki dört yaşındaki bir baba olan Saar, Suriye'de devam eden savaşın getirdiği uzun süreli özelleştirmelerin bir sonucu olarak isyancıdan paralı askere dönüştü. “Eşim ve dört çocuğum bir çadırda yaşıyor. Onlara bir oda inşa etmek için çimento blokları satın almak için param yok ”dedi. “Eşim doğum yaptığında, bebek için bebek bezi ve süt almak için param bile yoktu.”

2014'te Homs Beşar Esad rejim güçlerine kayboldu ve Saar ailesiyle birlikte isyan eden Halep'e taşındı. Orada ağırlıklı olarak Türkiye tarafından eğitilen ve finanse edilen Suriyeli Türkmenlerden oluşan bir isyancı grubu olan Sultan Murad Bölümü'ne katıldı. Fakat Türkiye'nin niyetleri tamamen fedakar değildi; isyancıları destekledi, ama aynı zamanda kendi çıkarları için savaşmalarını da çağırdı.